Integracja Sensoryczna

„Im wrażliwszy będziesz na zjawisko integracji sensorycznej w swym dziecku, tym lepiej będziesz mógł mu pomóc wieść szczęśliwe życie pełne sukcesów”.

Jest to umiejętność odczuwania, rozumienia i organizacji informacji, która jest dostarczana przez zmysły z otoczenia i własnego organizmu. Pozwala na segregację, porządkowanie i składanie bodźców w pełne części mózgu. Bierze swój początek w łonie mamy, kiedy mózg dziecka wyczuwa jej ruchy ciała. Aby przez pierwszy rok życia wykształciły się umiejętności ruchomości i stania, musi nastąpić integracja sensoryczna na szeroką skalę!

5 zmysłów w naszym ciele: Zewnętrzne bodźce dają pożywienie dla mózgu. Każdy z nich stanowi swego rodzaju informację. Bez nieustannego dopływu bodźców układ nerwowy nie rozwija się dostatecznie. Aby mózg prawidłowo funkcjonował i się rozwijał, potrzebuje zróżnicowanej diety sensorycznej.

Zmysły mówią nam, co znajduje się w odległości od naszego ciała, co znajduje się na nim, co w nie wnika, gdzie i jak się ono porusza, jakie pozycje ma przybrać oraz co dzieje się w jego wnętrzu.

Wyróżniamy takie zmysły, jak:

• zmysł wzroku
• zmysł słuchu
• zmysł smaku
• zmysł węchu
• zmysł dotyku

Jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę z istnienia trzech układów sensorycznych:

• dotykowego,
• przedsionkowego,
• proprioreceptywnego.

Powinny one prawidłowo funkcjonować oraz współpracować ze sobą. Inaczej dziecko może mieć kłopoty w interakcji z otoczeniem i rozpoznawaniem sygnałów wysyłanych przez własny organizm.

• nadwrażliwość na dotyk, ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe Dziecko przytłoczone przez kolory, zapachy, powierzchnie, dźwięki i dotknięcia innych osób może zakrywać oczy, uszy, zatykać nos, krztusić się, wymiotować, krzyczeć, zastygać bez ruchu. Może również nie chcieć uczestniczyć w zabawach i zajęciach lub unikać kąpieli, mycie zębów, czesanie włosów.
• zbyt mała wrażliwość na dotyk, ruch, bodźce słuchowe i wzrokowe Dziecko może skakać, zderzać się z przedmiotami, tarzać po podłodze, popychać lub taranować kolegów, przewracać się i potykać, potrząsać różnymi częściami ciała, kręcić się. Stara się zastąpić przerwane doświadczenie zmysłowe nowym, intensywnym.
• zbyt wysoki lub niski poziom aktywności Wszędzie go pełno i zachowuje się w sposób letargiczny. Wszystko przychodzi mu z trudem.
• problemy z koordynacją Ma trudności ze swobodnym poruszaniem się i poczuciem równowagi.
• opóźnienia w rozwoju mowy i zdolności językowych
• opóźnienia w rozwoju zdolności ruchowych W zakresie rozwoju siły, elastyczności mięśni, swobody ruchów, koordynacji, percepcji wzrokowej i małej motoryki.
• problemy ze skupieniem się i nauką
• niska samoocena Przez sposób funkcjonowania układu nerwowego dziecko może odczuwać frustrację oraz niedopasowanie i negatywne reakcje otoczenie na jego zachowanie.
• kłopoty z dobrą organizacją Dziecko nie potrafi utrzymać porządku, ma trudność z planowaniem i przygotowaniem, łatwo ulega rozproszeniu i potrzebuje pomocy, aby doprowadzić czynność do końca.
• kłopoty z zachowaniem Dziecko może nie chcieć słuchać, uciekać lub chować się, reagować agresją lub zamykać się, wpadać we frustrację i czuć się przytłoczone przed bodźcami. Może również nie tolerować innych osób, pokazywać zbyt wysoki lub niski poziom aktywności, unikać bliskości fizycznej, mieć kłopoty z powtarzaniem tych samych zachowań.

Jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę z istnienia trzech układów sensorycznych:

• dotykowego,
• przedsionkowego,
• proprioreceptywnego.

Powinny one prawidłowo funkcjonować oraz współpracować ze sobą. Inaczej dziecko może mieć kłopoty w interakcji z otoczeniem i rozpoznawaniem sygnałów wysyłanych przez własny organizm.